1987 veya 1988’de Münih'te Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Türk Tarihi Sempozyumu oldu. Türkiye'den 15-20 kişi davet edilmişti.Ben o zaman doçenttim.Neşet Çağatay vardı. Konyalı Mehmet Aydın vardı. Emel Doğramacı vardı. İstanbul Üniversitesi Tarih bölümünden pek çok hoca vardı. Dünyanın değişik ülkelerinden 200 Türkolog vardı. Toplantı 5 oturum halinde düzenlenmişti.
Oturumlardan biri çok kalabalık oldu.O oturuma konuşmacı olarak Paris Üniversitesi'nden bir profesör gelmişti. Ermeni bir profesördü. Hem konusu önemli hem de Ermeni Türkolog olduğu için herkes meseleye nasıl bakacağını merak ediyordu. Herkes o salona doldu. Neredeyse diğer oturumlarda kimse kalmadı.Herkes Onu dinlemek içi gelmişti. Onun tebliğinin adı “İstiklal Savaşı, Mustafa Kemal ve İslam’dı.”
Fransızca konuşuyordu ve konuşması tercüme ediliyordu. Konuşmacı netice olarak “Eğer İslam olmasaydı ne İstiklal Savaşı yapılabilir ne de Mustafa Kemal başarılı olurdu.” Dedi.
Bizim hocalar hep birden tepki gösterdiler. “Öyle şey olur mu?” dediler. Hatta bana “Hadi Süreyya.. Buna cevap versene” diyorlardı.Özellikle Emel Doğramacı.. Ben, “Senin de Fransızcan var Emel Hanım. Çocukluğundan beri Fransızca biliyorsun sen cevap versene” dedim.
Sonra başka bir tarih profesörü kalktı. Son zamanlarda onu çok meşhur yaptılar. Kalktı “Benim itirazım var” dedi. “İstiklal Savaşı'nı İslam'la kazanmadık. Türklükle kazandık” dedi.
Sen misin bunu diyen? O Ermeni Profesör “Bakın sizlere Mustafa Kemal'in kullandığı ayet ve hadisleri de okuyabilirim. Ama siz Arapçada bilmiyorsunuz ki anlayasınız” dedi. Oturttu onları. (Sırma,2018:220-221)
Sırma İhsan Süreyya,(2018),Pervari’den Paris’e Hatıralar, İstanbul,Beyan Yay,