Merhum Abdullah Tivnikli hatıralarında Osmanlı’nın adalet anlayışını bir Sırp bayanın ifadesiyle şöyle anlatıyor:
Osmanlı kurulduğunda 400 tane çadırdan ibaretti.Müesseseler kuruldu, üç kıtada sulh ile imparatorluk yönettiler. Tüm bunların temelinde Adalet vardı.
İsviçre’de bir ahbabımız, orada önemli görevlere gelen bir Türk anlatıyor. Onu bir toplantıya çağırmışlar. Gazeteciler de varmış. Türkiye’ye herkes saldırmış .Ben iyice bunalmış durumdaydım.
Sırp bir hanım gazeteci çıktı. “Osmanlıya ve Türklere bu kadar saldırmayın” dedi. Sonra şöyle devam etti: Bakın benim ailemin başından geçen bir olayı anlatayım. Biz Sırbistan'lı varlıklı bir aileydik. Osmanlı zamanında beldemize bir Paşa tayin edilmiş. Bize Haktan ve adaletten uzak muamelelerde bulunmuş. Mal varlıklarımızın belli bir kısmını usülsüz elimizden almış. Tabii kime anlatacaksın? Biz de bu hadiseyi Babıali’ye gizli bir mektup göndermek suretiyle padişaha arzetmişiz. Daha sonra 3-4 kişilik teftiş ekibi gelmiş.
Paşa'nın bilgisi dışında denetlemeleri yapıp bir rapor tanzim etmişler. Ortada bir haksızlık olduğu anlaşılınca Paşa ve dedelerimiz İstanbul'a çağrılmış. Daha sonra o Paşa görevden azledilmiş. Bize de Berat verilmiş. O Berat hala bizde saklıdır. Osmanlı bu hale geldiyse adaleti ile geldi.” (Tivnikli,2019:158-159).
Abdullah Tivnikli, Hatıralar, Aşina Yay, İstanbul: 2019