16. Yüzyıldaki Osmanlıları anlatan yabancı yazarlardan A.H.Lybyer, Osmanlıların genel olarak insan yetiştirme çalışmalarına özellikle başarılı çocukların geliştirilmesi noktasında eğitime verdikleri önemi şöyle anlatır:
“Türkler olağanüstü bir insan bulduklarında değerli bir nesne edinmişçesine coşku duyarlar. O kişi özellikle de savaşa yatkın biri ise onu yetiştirmek için hiçbir emek ve çabadan kaçınmazlar.
Bizim planımız ise Batı Avrupa'da çok farklıdır. Çünkü bizler iyi bir köpek, şahin ya da at bulduğumuz zaman çok seviniriz. Onu türünün en mükemmeli durumuna getirmek için elimizden geleni yaparız. Ama bir insanda olağanüstü nitelikler varsa onu geliştirmek için kendimizi zahmeti sokmaz onu yetiştirmenin bize düşen bir iş olduğunu düşünmeyiz. Yetiştirdiğimiz attan, köpekten ve şahinden zevk alır yararlanırız. Oysa Türkler, hayranlık uyandırıcı, mükemmel ve iyi yetiştirilmiş insandan o oranda büyük zevk alırlar” (Lybyer,1987:77).
Albert Howe Lybyer (2011) Kanuni Sultan Süleyman Döneminde Osmanlı İmparatorluğu'nun Yönetimi, Sarmal Yayınevi