Yıkılıp kül olan ocaklarından,
Yerle yeksan olan şehirlerinden,
Hudutlarda imdat çığlıklarından
Ocaktan ocağı soranlarındır.
Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
El avuç, cep, üst baş, ne varsa veren,
Dertlerden dertleri soranlarındır.
“Canım yok, insan var” diyenlerindir.
“İlk önce çocuk var” diyenlerindir.
Elleriyle toprağı kazanlarındır.
Hulasa toprağa girenlerindir.
Elleriyle toprağı kazanlarındır,
Bir gül bahçesine girercesine,
Dağ gibi enkaza girenlerindir.
Hulasa, toprağı saranlarındır.
Faik’im ne desen ziyade değil,
Bunca acı, bir kuru ifade değil,
Bencileyin yası ekranda değil,
Yıkımlar altından görenlerindir
Faik Tarımcıoğlu, 10.2.2023/ Kadıköy